Dag 13 - Geduld is een schone zaak
Door: Michel
Blijf op de hoogte en volg Michel & Karen
11 Januari 2012 | China, Beijing
Dag 13 – Geduld is een schone zaak
De afgelopen jaren hebben we mogen ervaren dat geduld een schone zaak is, en nu mogen we met volle teugen genieten van het prachtige resultaat: een zoontje! Maar nu we zover zijn, zullen we deze wijsheid niet zomaar overboord zetten…
In de eerste plaats is er een reden waarom we in totaal drie weken in China mogen vertoeven: omdat de Chinese overheid besloten had op 1, 2 en 3 januari alle overheidsinstanties te sluiten, mochten we Sonam pas op 4 januari zien. En dat terwijl in China 1 januari niet gevierd wordt…De tweede week was nodig om Sonams paspoort in Nanjing gereed te maken en de derde volle week is in Beijing nodig voor zijn uitreisvisum naar Nederland. Éen passend woord daarbij: geduld.
In de tweede plaats ervaren we nu zelf goed wat er zo belangrijk is in het leren kennen van je kindje. Precies ja: geduld. Wat lust hij wel, wat lust hij niet, wat vindt hij fijn en wat niet, welk huiltje is dit, wanneer wordt hij nu eens moe, wanneer gaat hij nu (eindelijk) eens slapen, wanneer houdt hij nou eens op met spelen, wanneer heeft hij nu eindelijk eens wel of juist geen honger….Vele vragen waar mettertijd ongetwijfeld een antwoord op zal komen, maar tot die tijd blijft het een kwestie van…
Ook Sonam is gebaat bij een flinke dosis geduld. Stel het je eens voor: wanneer krijg ik nu eindelijk mijn flesje melk, wanneer mag ik weer uit (of juist in) die buikdrager, wanneer komen ze me nu eens uit dat veel te hoge campingbedje halen, wanneer lukt het me zelf om te staan en te lopen, en vooral: wanneer mag ik nou eens eindelijk stoppen met lachen voor de camera…Ja ja, dur dur d’être bébé. Maar ook in al deze gevallen geldt: all you need is just a little patience…
Tenslotte is vandaag maar weer eens gebleken dat dit onderwerp ook in het dagelijks leven hier in China een belangrijke rol speelt. Woensdagavond, zeven uur. Sonam wil niet eten en niet slapen, terwijl wij inmiddels behoorlijk honger hebben. Het lijkt ons echter geen geschikte avond voor een restaurant. Daar heeft Sonam vast geen trek in…Dan maar met z’n drieën naar de supermarkt voor twee porties noodles. Naast het hotel zit een Carrefour, maar dan in Beijing-formaat: twee verdiepingen van elk zo’n 3.500 m2 groot, met in totaal 54 (!) kassa’s. Je zou verwachten dat je daar op een normale woensdagavond toch snel geholpen moet kunnen worden…niets blijkt minder waar: 25 minuten in de rij staan om af te mogen rekenen! Oorzaak: in totaal zijn er maar zo’n 15 kassa’s in gebruik, en achter iedere kassa staan zo’n 15 klanten te wachten….en dat terwijl er, zoals overal in China, veel te veel personeel rondloopt dat over het algemeen niets of slechts heel weinig doet…In Nederland zouden tegen een dergelijk beleid al lang stapels klachten ingediend zijn, maar hier schuifelen al die duizenden klanten rustig voetje voor voetje steeds dichter naar de “finish” toe. Je zou bijna gaan denken dat de Carrefour potjes, zakjes of flessen met geduld verkoopt…
Benieuwd naar onze belevenissen van morgen? Wacht maar geduldig af!
De afgelopen jaren hebben we mogen ervaren dat geduld een schone zaak is, en nu mogen we met volle teugen genieten van het prachtige resultaat: een zoontje! Maar nu we zover zijn, zullen we deze wijsheid niet zomaar overboord zetten…
In de eerste plaats is er een reden waarom we in totaal drie weken in China mogen vertoeven: omdat de Chinese overheid besloten had op 1, 2 en 3 januari alle overheidsinstanties te sluiten, mochten we Sonam pas op 4 januari zien. En dat terwijl in China 1 januari niet gevierd wordt…De tweede week was nodig om Sonams paspoort in Nanjing gereed te maken en de derde volle week is in Beijing nodig voor zijn uitreisvisum naar Nederland. Éen passend woord daarbij: geduld.
In de tweede plaats ervaren we nu zelf goed wat er zo belangrijk is in het leren kennen van je kindje. Precies ja: geduld. Wat lust hij wel, wat lust hij niet, wat vindt hij fijn en wat niet, welk huiltje is dit, wanneer wordt hij nu eens moe, wanneer gaat hij nu (eindelijk) eens slapen, wanneer houdt hij nou eens op met spelen, wanneer heeft hij nu eindelijk eens wel of juist geen honger….Vele vragen waar mettertijd ongetwijfeld een antwoord op zal komen, maar tot die tijd blijft het een kwestie van…
Ook Sonam is gebaat bij een flinke dosis geduld. Stel het je eens voor: wanneer krijg ik nu eindelijk mijn flesje melk, wanneer mag ik weer uit (of juist in) die buikdrager, wanneer komen ze me nu eens uit dat veel te hoge campingbedje halen, wanneer lukt het me zelf om te staan en te lopen, en vooral: wanneer mag ik nou eens eindelijk stoppen met lachen voor de camera…Ja ja, dur dur d’être bébé. Maar ook in al deze gevallen geldt: all you need is just a little patience…
Tenslotte is vandaag maar weer eens gebleken dat dit onderwerp ook in het dagelijks leven hier in China een belangrijke rol speelt. Woensdagavond, zeven uur. Sonam wil niet eten en niet slapen, terwijl wij inmiddels behoorlijk honger hebben. Het lijkt ons echter geen geschikte avond voor een restaurant. Daar heeft Sonam vast geen trek in…Dan maar met z’n drieën naar de supermarkt voor twee porties noodles. Naast het hotel zit een Carrefour, maar dan in Beijing-formaat: twee verdiepingen van elk zo’n 3.500 m2 groot, met in totaal 54 (!) kassa’s. Je zou verwachten dat je daar op een normale woensdagavond toch snel geholpen moet kunnen worden…niets blijkt minder waar: 25 minuten in de rij staan om af te mogen rekenen! Oorzaak: in totaal zijn er maar zo’n 15 kassa’s in gebruik, en achter iedere kassa staan zo’n 15 klanten te wachten….en dat terwijl er, zoals overal in China, veel te veel personeel rondloopt dat over het algemeen niets of slechts heel weinig doet…In Nederland zouden tegen een dergelijk beleid al lang stapels klachten ingediend zijn, maar hier schuifelen al die duizenden klanten rustig voetje voor voetje steeds dichter naar de “finish” toe. Je zou bijna gaan denken dat de Carrefour potjes, zakjes of flessen met geduld verkoopt…
Benieuwd naar onze belevenissen van morgen? Wacht maar geduldig af!
-
11 Januari 2012 - 17:38
Diana:
Hai,
Wat leuk om jullie belevenissen te kunnen lezen via ´over de muur´. Wij zijn nu 3 weekjes thuis en ik herken meteen de Carrefour avonturen. Moet je ook vooral in het weekend doen...zo enorm druk en dan lijkt het wel een markt. Allemaal verkopers die lopen te gillen...zo bizar. Maar wij hebben genoten!
Wat hebben jullie een prachtige zoon. Hij kijkt zo vrolijk, echt een heerlijk mannetje.
Nog heel veel plezier in Beijing! Geniet lekker van de dagen zo met zijn 3, want eenmaal thuis begint het echte leventje weer.. Je begrijpt: ik zou zo weer terug willen..haha.
groetjes,
Diana -
11 Januari 2012 - 19:15
Lianne ( Van André):
wat een geinige foto (de familie in de woonkamer) ! Sonam let in ieder geval goed op !Haha...
Het blijft leuk om jullie ervaringen te lezen. Ga zo door en de groeten maar weer -
11 Januari 2012 - 22:01
Margreet:
Hallo Michel. Karen,
Proficiat met jullie mooie kereltje Sonam. Ik heb de verslagen nog niet kunnen lezen, maar de foto's zijn zo geweldig, dat zegt genoeg.
Een vrolijk ventje, met een big smile, wat moet dit bijzonder zijn voor jullie.
Geniet nog van de dagen in Beiing met z'n 3tjes. Voor straks een hele goede, rustige terug vlucht gewenst, zal ook wel spannend zijn. En dan op naar Wolluk.
Nog heel veel plezier, liefs Margreet
-
11 Januari 2012 - 22:51
Angela:
Slaap lekker!
Goedemorgen!
Tot de volgende keer!
Ben weer helemaal bij gelezen en heb genoten van de foto's
Angela -
12 Januari 2012 - 09:36
Marleen:
Blijft geweldig om jullie verhalen te lezen (alhoewel ik me kan indenken dat sommige dingen voor jullie heel frustrerend moeten zijn). Wat is het toch een heerlijk ventje, zo vrolijk (althans, op de foto's). Dat wordt me wat straks in het vliegtuig op weg naar Nederland. Maar ach, nu nog maar niet aan denken. Lekker genieten van alle leuke dingen die je daar meemaakt en die je daar ziet, en natuurlijk vooral genieten van Sonam!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
