Dag 17 - Het aftellen is begonnen
Door: Michel
Blijf op de hoogte en volg Michel & Karen
15 Januari 2012 | China, Beijing
Ja, langzaam maar gestaag komt de (terug-)reis in zicht…Hoe fijn het ook is om iedere ochtend met z’n drieën wakker te worden in een mooie hotelkamer, om te mogen genieten van een heerlijk ontbijtbuffet en om vervolgens de hele dag vrij te zijn, toch begint nu het verlangen naar de terugreis steeds sterker te worden. Waar dat aan ligt? We zijn er niet helemaal uit, maar we weten wel dat we blij zullen zijn als het straks woensdag is. En Sonam? Geen idee. We zien dat hij langzaam wat meer kleine eisen gaat stellen, maar hopelijk betekent dat dat hij zich op z’n gemak begint te voelen. En als er iets is wat we graag willen, is het dat wel!
Om de tijd hier in Beijing goed te benutten, zijn we vandaag met de metro naar het oude centrum gegaan: de Bell Tower en de Drum Tower. Van daaruit zijn we oud-Hollandse sfeer gaan proeven aan het Qianhai-meer: een gigantische plas water, waar het letterlijk zwart zag van de schaatsende en priksleeënde Chinezen! De koek-en-zopie tent ontbrak, maar we zagen wel een Unox-muts op noren voorbij zoeven…we waanden ons bijna in Stavoren! Voor de nodige rust doken we daarna het enorme Beihai-park in, zeg maar het Vondelpark van Beijing. Hier troffen we een man die harmonica speelde, maar dan met een dusdanige versterker dat hij met gemak de Arena plat kon spelen…bij wijze van spreken dan. Ook gaf een oudere vrouw een soort van Chinese zang- en dansles; waarschijnlijk was het lied afkomstig uit een Chinese opera. En tenslotte ook hier weer een meer vol met vrolijk schaatsende mensen.
Het park grenst aan de Verboden Stad, het vroegere paleis van de Keizers van China. Het is een hele wandeling om dit complex te passeren! Maar eenmaal aan het einde troffen we dan toch eindelijk het welbekende reuzenportret van Chairman Mao. Sonam leek echter weinig onder de indruk: hij had honger! En toen de melk te koud bleek te zijn, zat er voor hem maar één mogelijkheid op: huilen, met of zonder toestemming van Mao! Dit betekende voor ons: zo snel mogelijk op zoek naar de dichtstbijzijnde Starbucks, om aldaar warm te kunnen zitten, de melk op te laten warmen en zelf te kunnen genieten van (alweer) een heerlijke beker koffie. In Wangfujing Street, zeg maar een Chinese kruising tussen de P.C. Hooftstraat en de Kalverstraat, vonden we deze welkome pauze-plek. Sonam genoot van de warme melk, en wij van het feit dat Sonam genoot van de warme melk…
Na een voorspoedige terugreis met de metro waren we alle drie moe, maar er moest natuurlijk nog wel gegeten worden. Voor ons werd het een take-away McDonald’s en voor Sonam zoals gewoonlijk weer een warm flesje melk. En nadat mama voor Sonam nog even als klimrek gediend had, vielen beiden moe maar voldaan in slaap….mama alvast dromend over de terugreis, Sonam alvast dromend over de warme flesjes melk van morgen….
Om de tijd hier in Beijing goed te benutten, zijn we vandaag met de metro naar het oude centrum gegaan: de Bell Tower en de Drum Tower. Van daaruit zijn we oud-Hollandse sfeer gaan proeven aan het Qianhai-meer: een gigantische plas water, waar het letterlijk zwart zag van de schaatsende en priksleeënde Chinezen! De koek-en-zopie tent ontbrak, maar we zagen wel een Unox-muts op noren voorbij zoeven…we waanden ons bijna in Stavoren! Voor de nodige rust doken we daarna het enorme Beihai-park in, zeg maar het Vondelpark van Beijing. Hier troffen we een man die harmonica speelde, maar dan met een dusdanige versterker dat hij met gemak de Arena plat kon spelen…bij wijze van spreken dan. Ook gaf een oudere vrouw een soort van Chinese zang- en dansles; waarschijnlijk was het lied afkomstig uit een Chinese opera. En tenslotte ook hier weer een meer vol met vrolijk schaatsende mensen.
Het park grenst aan de Verboden Stad, het vroegere paleis van de Keizers van China. Het is een hele wandeling om dit complex te passeren! Maar eenmaal aan het einde troffen we dan toch eindelijk het welbekende reuzenportret van Chairman Mao. Sonam leek echter weinig onder de indruk: hij had honger! En toen de melk te koud bleek te zijn, zat er voor hem maar één mogelijkheid op: huilen, met of zonder toestemming van Mao! Dit betekende voor ons: zo snel mogelijk op zoek naar de dichtstbijzijnde Starbucks, om aldaar warm te kunnen zitten, de melk op te laten warmen en zelf te kunnen genieten van (alweer) een heerlijke beker koffie. In Wangfujing Street, zeg maar een Chinese kruising tussen de P.C. Hooftstraat en de Kalverstraat, vonden we deze welkome pauze-plek. Sonam genoot van de warme melk, en wij van het feit dat Sonam genoot van de warme melk…
Na een voorspoedige terugreis met de metro waren we alle drie moe, maar er moest natuurlijk nog wel gegeten worden. Voor ons werd het een take-away McDonald’s en voor Sonam zoals gewoonlijk weer een warm flesje melk. En nadat mama voor Sonam nog even als klimrek gediend had, vielen beiden moe maar voldaan in slaap….mama alvast dromend over de terugreis, Sonam alvast dromend over de warme flesjes melk van morgen….
-
15 Januari 2012 - 17:31
Marlou,Igor En MaJin:
Ik wilde jullie nog even laten weten dat ik nog steeds elke dag trouw jullie berichtjes lees en geniet van alle foto's. Ik kan me wel voorstellen dat jullie inmiddels naar jullie eigen huis en familie verlangen, ook al is het nog zo bijzonder om het land van jullie zoon te zijn. Nog even en dan is het ook zover. Geniet de laatste dagen nog maar.
Groetjes Marlou
PS Wat is Sonam toch een heerlijk mannetje om te zien. -
15 Januari 2012 - 17:52
Marieke Naglé-Kamp:
Hallo Michel en Karen,
Proficiat met jullie schattige zoon Sonam! Wat een vrolijk en vriendelijk mannetje!
En wat leuk om jullie reisverslag te lezen en de foto's te bekijken.
Wij wensen jullie heel veel geluk met hem!!
Wat bijzonder dat je als stel naar China vertrekt en als gezin terugkomt.
Goede terugreis en geniet van al het moois dat op jullie pad is gekomen.
Lieve groetjes,
Hans, Marieke, Babette en Freek Naglé-Kamp -
15 Januari 2012 - 18:41
Ton En Jeannette:
Hoi lieve mensen.
Nog even, en dan is het zover, dat de reis terug naar Nederland in zicht komt. Maar volgens mij zijn jullie nu echt wel aan toe. Er is wel zoveel te zien in dat land, maar hier[zitten ook een aantal mensen te wachten] op de terugkomst van jullie, met de allergrootste schat bij zich, ik geloof dat de meeste niet eens meer zo lang kunnen wachten.Maar we genieten dagelijks met jullie mee, via het verhaal, als ook de prachtige foto's. Geniet nog een paar daagjes van het land en wat nogal niet meer. Een warme groet van Jeannette en Ton. -
15 Januari 2012 - 19:34
Odette & Vincent:
Het aftellen is inderdaad begonnen voor jullie. Over een paar dagen zal voor Sonam alles anders zijn. Weg van zijn geboortegrond in een totaal onbekend omgevind. Met allemaal lieve mensen die er anders uitzien, anders ruiken en allemaal benieuwd zijn naar zijn persoontje.
Lieve Michel en Karen, geniet van deze laatste dagen en maak er een mooie reis van. Hopelijk verloopt de reis voorspoedig en kunnen jullie beginnen met het opbouwen van jullie gezinsleven.
Als jullie thuis zijn, nemen we wel contact op.
-
15 Januari 2012 - 19:47
Dezonnigsten:
Toeval bestaat niet. Terwijl jullie in China je droom werkelijkheid zien worden, was heel toepasselijk gisteren in Nederland de animatiefilm Tarzan op TV. Over een geslaagde adoptie gesproken.... Overbodig om te zeggen dat bij het horen van de soundtrack onze gedachten naar jullie uitgingen!
(Voor de meelezers van dit weblog die minder goed in de popmuziekkennis zitten en de toevallige betekenis ontgaat: Phil Collins schreef voor deze film o.a. het prachtige 'You'll Be In My Heart' (zie Sonams kaartje en tevens Muziektip dag 6) en 'Two Worlds, One Family' (Muziektip dag 15)).
Net als jullie zelf, kijken ook wij uit naar jullie terugkomst met zijn drieën! -
15 Januari 2012 - 21:05
Evert Ooijens:
Ik heb net alle foto's bekeken. Heel bijzonder, een mooi gezinnetje. Goede terugreis en heel veel geluk samen.
Groetjes Evert -
15 Januari 2012 - 21:28
Miriam Breg-van Sokk:
Met plezier lees ik dagelijks jullie verslag van de dag, kijk naar de foto's en geniet van de muziek. Jullie hebben me een beetje meegenomen op reis.
Het is een hele onderneming, heel begrijpelijk dat het n.u weer tijd is om naar huis te gaan. Hopelijk hebben jullie terug in Waalwijk beide ook nog vrije tijd.
Geniet nog even van de huidige situatie, goede reis, en veel geluk samen.
Miriam. -
15 Januari 2012 - 21:32
Geertje:
Ha paps en mams,
Kan me toch wel voorstellen dat jullie naar huis verlangen. Het èchte leven met Sonam moet gaan gebeuren,in jullie huuske in Holland. Dit is toch een soort van kennismakingstrip (èn alle verplichtingen) Thuis wacht een Thuis voor jullie manneke, waar jullie vast benieuwd naar zijn hoe t zal bevallen voor jullie alledrie. Geniet nog even van alle tijd samen zonder bijkomende verplichtingen zoals werk (Michel;-)) tis zó tijd om het mooie China te verlaten!
Karin, hoe hou je t trouwens vol met die buikdrager! Heb vandaag een tripje met Runa gedaan door de bossen, maar dat was echt killing voor mijn schouders en nek.
Dikke x Geertje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
