Dag 19 - Nog één keer door de "metro-pool"
Door: Michel
Blijf op de hoogte en volg Michel & Karen
17 Januari 2012 | China, Beijing
Na tien dagen in Beijing begonnen we al aardig wegwijs te worden in de stad. Nou ja, op een heel klein stukje van de ondergrondse dan. Het wandelingetje naar het metrostation kenden we inmiddels van buiten, terwijl we op een aantal stations de borden niet meer hoefden te lezen…tenminste, dat dachten we. Vandaag ging het op het tweede station al mis, zodat we niet naar het zuiden afzakten , maar naar het westen reden. Gelukkig lopen er voldoende lijnen en rijdt er ongeveer elke drie minuten een groot aantal wagons, dus het ontstane probleem was maar van tijdelijke aard. Na veertig minuten onder de grond stonden we weer in de Wangfujing, de bruisende winkelstaat in het centrum, waar de ene horloge-reclame nog groter was dan de andere en waar de vroegere “Big Brother is watching you”-ogen van Mao allang vervangen waren door de charismatische looks van George Clooney…
Sonam vond het allemaal prima, zolang hij maar op tijd zijn melk kreeg of z’n beentjes bij mama onder de buikdrager mochten bungelen. Voor de nieuwsgierige Chinezen (zowel mannen als vrouwen) had hij nog altijd stralende glimlachjes op voorraad, dus daar strooide hij vrolijk mee rond. In China, en met name in Beijing, gaat alles in grote aantallen, dus ook deze glimlachjes. Niet alleen wij vinden ze bijzonder: sommige Chinezen maken er zelfs foto’s van! Helaas kennen we het Chinese woord voor portretrecht niet…
Over portretrecht gesproken: afgezaagd of niet, we wilden vandaag toch nog een goede foto van ons drietjes op het Plein van de Hemelse Vrede maken, met op de achtergrond, inderdaad, het portret van Mao. De volgende vreemde situatie deed zich daar voor: op het immense plein lopen tientallen fotografen rond die, bewapend met een camera en een kleine draagbare printer, hun werk proberen te doen: het maken van foto’s van (daarvoor betalende) toeristen. Maar omdat zo’n beetje iedereen een digitale camera of mobieltje bij zich heeft, hebben deze commerciële pleinlopers weinig klandizie. Gevolg: dan gaan ze maar (gratis) foto’s van deze zelfde toeristen maken, maar dan wel met de camera’s vàn deze toeristen. Tja, je moet iets als je flitsende carrière niet echt van de grond wil komen…
Na ons letterlijk en figuurlijk koude bezoek aan het Plein namen we voor de laatste keer de metro terug richting het hotel. Sonam was intussen wel wat moe geworden van het hangen in de buikdrager, maar tijdens een laatste tussenstop bij een “Konditorei” met prachtige opgemaakte taarten (alleen in de vitrine, niet erachter…) en lekkere koffie, kwam hij weer helemaal los. Zijn speelkameraadjes: een plastic zakje en een lepeltje. Wat kan het leven soms toch eenvoudig zijn…
Om vier uur kregen we Sonams paspoort terug, inclusief het felbegeerde visum voor Nederland. Het blijft ongelofelijk dat je voor dat ene blaadje een week lang met z’n drieën in China moet blijven…Maar goed: we hebben die tijd prettig, goed en (meestal) ontspannen in weten te vullen. Nu proberen we alle bagage weer in te pakken, zodat we morgen zonder problemen dit soms mooie, soms vreemde en soms zelfs rare land kunnen verlaten…met z’n drieën!
Hoe het morgen zal gaan? Geen idee. Hopelijk is de reis “vliegensvlug” voorbij, want als je eenmaal onderweg terug bent, wil je over het algemeen ook snel thuis zijn…en zeker in geval van zo’n speciale reis als deze. En voor Sonam: we hopen dat hij tijdens de vlucht een aantal uren in dromenland zal zijn, om daarna een beetje in een land van zijn dromen voet aan de grond te kunnen zetten. Of deze eerste wens uitgekomen is, weten we morgen al te vertellen. Of deze laatste werkelijkheid wordt, zal de komende jaren moeten blijken…
Wij, Karen, Michel en natuurlijk ook Sonam, willen jullie grenzeloos bedanken voor jullie geweldige, lieve, ontroerende en behulpzame reacties op onze weblog. In één woord: grandioos! Maar: deze weblog stopt niet met het einde van deze reis. Ons plan is om de komende tijd minimaal eens per week een update te verzorgen. Hierbij willen we jullie dan ook allemaal van harte uitnodigen om onze site te blijven bezoeken en te reageren. Je bent van harte welkom!
Sonam vond het allemaal prima, zolang hij maar op tijd zijn melk kreeg of z’n beentjes bij mama onder de buikdrager mochten bungelen. Voor de nieuwsgierige Chinezen (zowel mannen als vrouwen) had hij nog altijd stralende glimlachjes op voorraad, dus daar strooide hij vrolijk mee rond. In China, en met name in Beijing, gaat alles in grote aantallen, dus ook deze glimlachjes. Niet alleen wij vinden ze bijzonder: sommige Chinezen maken er zelfs foto’s van! Helaas kennen we het Chinese woord voor portretrecht niet…
Over portretrecht gesproken: afgezaagd of niet, we wilden vandaag toch nog een goede foto van ons drietjes op het Plein van de Hemelse Vrede maken, met op de achtergrond, inderdaad, het portret van Mao. De volgende vreemde situatie deed zich daar voor: op het immense plein lopen tientallen fotografen rond die, bewapend met een camera en een kleine draagbare printer, hun werk proberen te doen: het maken van foto’s van (daarvoor betalende) toeristen. Maar omdat zo’n beetje iedereen een digitale camera of mobieltje bij zich heeft, hebben deze commerciële pleinlopers weinig klandizie. Gevolg: dan gaan ze maar (gratis) foto’s van deze zelfde toeristen maken, maar dan wel met de camera’s vàn deze toeristen. Tja, je moet iets als je flitsende carrière niet echt van de grond wil komen…
Na ons letterlijk en figuurlijk koude bezoek aan het Plein namen we voor de laatste keer de metro terug richting het hotel. Sonam was intussen wel wat moe geworden van het hangen in de buikdrager, maar tijdens een laatste tussenstop bij een “Konditorei” met prachtige opgemaakte taarten (alleen in de vitrine, niet erachter…) en lekkere koffie, kwam hij weer helemaal los. Zijn speelkameraadjes: een plastic zakje en een lepeltje. Wat kan het leven soms toch eenvoudig zijn…
Om vier uur kregen we Sonams paspoort terug, inclusief het felbegeerde visum voor Nederland. Het blijft ongelofelijk dat je voor dat ene blaadje een week lang met z’n drieën in China moet blijven…Maar goed: we hebben die tijd prettig, goed en (meestal) ontspannen in weten te vullen. Nu proberen we alle bagage weer in te pakken, zodat we morgen zonder problemen dit soms mooie, soms vreemde en soms zelfs rare land kunnen verlaten…met z’n drieën!
Hoe het morgen zal gaan? Geen idee. Hopelijk is de reis “vliegensvlug” voorbij, want als je eenmaal onderweg terug bent, wil je over het algemeen ook snel thuis zijn…en zeker in geval van zo’n speciale reis als deze. En voor Sonam: we hopen dat hij tijdens de vlucht een aantal uren in dromenland zal zijn, om daarna een beetje in een land van zijn dromen voet aan de grond te kunnen zetten. Of deze eerste wens uitgekomen is, weten we morgen al te vertellen. Of deze laatste werkelijkheid wordt, zal de komende jaren moeten blijken…
Wij, Karen, Michel en natuurlijk ook Sonam, willen jullie grenzeloos bedanken voor jullie geweldige, lieve, ontroerende en behulpzame reacties op onze weblog. In één woord: grandioos! Maar: deze weblog stopt niet met het einde van deze reis. Ons plan is om de komende tijd minimaal eens per week een update te verzorgen. Hierbij willen we jullie dan ook allemaal van harte uitnodigen om onze site te blijven bezoeken en te reageren. Je bent van harte welkom!
-
17 Januari 2012 - 16:41
Patty:
Wel thuis!!! -
17 Januari 2012 - 16:59
P&M In Waspik:
Hoi luitjes in China.
Voor de laatste keer naar China een berichtje van ons hier in het iets koudere Holland.
Wij hebben bijzonder genoten van die prachtige dagverslagen en die mooie foto's.
Ook de skype-contacten waren geweldig en daar hebben wij Sonam al mooi in verschillende acties gezien. Bedankt voor al deze informatie en mooie beelden. Super.
En wij kijken uit naar voor jullie vandaag, maar voor ons morgen als jullie op Schiphol landen.
Heel goede reis en nogmaals bedankt.
Gr. P&M -
17 Januari 2012 - 17:13
Marjolein:
Alvast een heel goede reis!!! Hoop dat die zo voorbij 'vliegt' -
17 Januari 2012 - 17:45
Spap En Smam:
Goedemorgen Michel Karen en Sonam.
Voor de laatste keer lekker slapen in een Chinees hotel. met chinese gewoonten.
Dan bepakt en gezakt met alle extra spulletjes van Sonam naar het vliegveld. Wij hopen op een hele goede vlucht voor jullie en zullen hier vanaf morgenvroeg 7.00 uur in gedachten met jullie meevliegen.....om dan morgen op tijd op Schiphol te zijn om jullie alle drie in onze armen te sluiten.
En Sonam ook hier staat weer een lekker bedje voor je klaar.
Groetjes spap en smam
-
17 Januari 2012 - 17:48
Heinz En Iet :
Lieve, gelukkige familie,
Een goede reis en welkom thuis.
Leuk dat we jullie belevenissen met Sonam kunnen blijven volgen. We vinden jullie verhalen hartverwarmend en de muziektips geweldig.
Lieve groeten,
Heinz en Iet -
17 Januari 2012 - 18:05
Jeannette En Ton:
Ik wil jullie nog even zeggen hoe ontzettend schattig de laatste foto's weer zijn, en wensen juulie nogmaals een heel goede vlucht naar het thuisfront toe. Liefs Jeannette en Ton. -
17 Januari 2012 - 19:08
Maartje:
Een hele goede terugreis gewenst!!!
Ik zal het verhaaltje iedere dag missen hoor ;) -
17 Januari 2012 - 19:46
Bert & Maria :
Lieve Karen Michel en Sonam.
Als wij dit schrijven zijn jullie in dromenland, de laatste nacht in het land waar jullie zoon Sonam is geboren.
We hebben ontzettend genoten van jullie dagelijks reisverslag.
Elke dag opnieuw een verrassing, chapeau !!
Wij wensen jullie een hele voorspoedige terugreis toe.
-
17 Januari 2012 - 21:09
Jeanet:
Wat heerlijk dat dit zo kan, zo met jullie alles meebeleven in het verre China. En wat geweldig dat jullie de tijd hebben genomen voor die dagelijkse "update" met bijbehorende muziek. We hebben er enorm van genoten en hopen dat jullie een prettige thuisreis hebben. Sonam, jongen, van harte welkom in Nederland. Tot ziens op Schiphol.
Jeanet en Benno. -
17 Januari 2012 - 21:46
Marlou,Igor En MaJin:
Ik wil jullie nog even een goede terugreis wensen en bedankt voor het mee mogen beleven van deze bijzondere reis naar jullie prachtige mannetje. Het is echt een heerlijk ventje.
Veel geluk samen.
Groetjes Marlou -
17 Januari 2012 - 21:53
David En Marlies:
Lieve Sonam, Karen en MIchel,
Wat was het heerlijk en bijzonder om zo met jullie mee op reis te zijn. En het is nog veel heerlijker dat jullie morgen weer naar huis komen, MET ZIJN DRIETJES!!!!
We wensen jullie een heel voorspoedige, fijne reis. Morgen kunnen we Sonam en jullie eindelijk een echte knuffel geven!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
