Dag 19 - Nog één keer door de "metro-pool"

Na tien dagen in Beijing begonnen we al aardig wegwijs te worden in de stad. Nou ja, op een heel klein stukje van de ondergrondse dan. Het wandelingetje naar het metrostation kenden we inmiddels van buiten, terwijl we op een aantal stations de borden niet meer hoefden te lezen…tenminste, dat dachten we. Vandaag ging het op het tweede station al mis, zodat we niet naar het zuiden afzakten , maar naar het westen reden. Gelukkig lopen er voldoende lijnen en rijdt er ongeveer elke drie minuten een groot aantal wagons, dus het ontstane probleem was maar van tijdelijke aard. Na veertig minuten onder de grond stonden we weer in de Wangfujing, de bruisende winkelstaat in het centrum, waar de ene horloge-reclame nog groter was dan de andere en waar de vroegere “Big Brother is watching you”-ogen van Mao allang vervangen waren door de charismatische looks van George Clooney…

Sonam vond het allemaal prima, zolang hij maar op tijd zijn melk kreeg of z’n beentjes bij mama onder de buikdrager mochten bungelen. Voor de nieuwsgierige Chinezen (zowel mannen als vrouwen) had hij nog altijd stralende glimlachjes op voorraad, dus daar strooide hij vrolijk mee rond. In China, en met name in Beijing, gaat alles in grote aantallen, dus ook deze glimlachjes. Niet alleen wij vinden ze bijzonder: sommige Chinezen maken er zelfs foto’s van! Helaas kennen we het Chinese woord voor portretrecht niet…

Over portretrecht gesproken: afgezaagd of niet, we wilden vandaag toch nog een goede foto van ons drietjes op het Plein van de Hemelse Vrede maken, met op de achtergrond, inderdaad, het portret van Mao. De volgende vreemde situatie deed zich daar voor: op het immense plein lopen tientallen fotografen rond die, bewapend met een camera en een kleine draagbare printer, hun werk proberen te doen: het maken van foto’s van (daarvoor betalende) toeristen. Maar omdat zo’n beetje iedereen een digitale camera of mobieltje bij zich heeft, hebben deze commerciële pleinlopers weinig klandizie. Gevolg: dan gaan ze maar (gratis) foto’s van deze zelfde toeristen maken, maar dan wel met de camera’s vàn deze toeristen. Tja, je moet iets als je flitsende carrière niet echt van de grond wil komen…

Na ons letterlijk en figuurlijk koude bezoek aan het Plein namen we voor de laatste keer de metro terug richting het hotel. Sonam was intussen wel wat moe geworden van het hangen in de buikdrager, maar tijdens een laatste tussenstop bij een “Konditorei” met prachtige opgemaakte taarten (alleen in de vitrine, niet erachter…) en lekkere koffie, kwam hij weer helemaal los. Zijn speelkameraadjes: een plastic zakje en een lepeltje. Wat kan het leven soms toch eenvoudig zijn…

Om vier uur kregen we Sonams paspoort terug, inclusief het felbegeerde visum voor Nederland. Het blijft ongelofelijk dat je voor dat ene blaadje een week lang met z’n drieën in China moet blijven…Maar goed: we hebben die tijd prettig, goed en (meestal) ontspannen in weten te vullen. Nu proberen we alle bagage weer in te pakken, zodat we morgen zonder problemen dit soms mooie, soms vreemde en soms zelfs rare land kunnen verlaten…met z’n drieën!

Hoe het morgen zal gaan? Geen idee. Hopelijk is de reis “vliegensvlug” voorbij, want als je eenmaal onderweg terug bent, wil je over het algemeen ook snel thuis zijn…en zeker in geval van zo’n speciale reis als deze. En voor Sonam: we hopen dat hij tijdens de vlucht een aantal uren in dromenland zal zijn, om daarna een beetje in een land van zijn dromen voet aan de grond te kunnen zetten. Of deze eerste wens uitgekomen is, weten we morgen al te vertellen. Of deze laatste werkelijkheid wordt, zal de komende jaren moeten blijken…

Wij, Karen, Michel en natuurlijk ook Sonam, willen jullie grenzeloos bedanken voor jullie geweldige, lieve, ontroerende en behulpzame reacties op onze weblog. In één woord: grandioos! Maar: deze weblog stopt niet met het einde van deze reis. Ons plan is om de komende tijd minimaal eens per week een update te verzorgen. Hierbij willen we jullie dan ook allemaal van harte uitnodigen om onze site te blijven bezoeken en te reageren. Je bent van harte welkom!