Een maand samen…

Het ene moment denken we “al”, en een paar tellen later “pas”. Het is gewoon enorm genieten van deze tijd dat we alle drie lekker thuis zijn. Zeker met een manneke dat papa en mama met gemak tot ruim na acht uur laat uitslapen, is dat absoluut niet moeilijk!

Het eten van een lepeltje gaat met sprongen vooruit, net als zelf spelen in de box. Geweldig hoe hij zichzelf zo heerlijk kan vermaken! Iets anders drinken dan melk wil nog niet echt lukken, maar eerlijk gezegd doen we hier ook niet zoveel moeite voor. We laten hem lekker wennen aan de andere dingen die wel goed gaan, dat drinken gaat wel komen.

Dagelijks proberen we er even op uit te gaan… de supermarkt, de bossen of het centrum zijn voor Sonam al geen onbekende plekken meer om vanuit de wandelwagen doorheen gereden te worden. Na shopping mall Aqua City in Nanjing en de Carrefour-supermarkt in Beijing is het nu de beurt aan de Waalwijkse Els en C1000 om door onze jonge avonturier ontdekt te worden. En met zulk geweldig winterweer helpen papa en mama hem daar graag bij. Ook heeft Sonam inmiddels een vergelijking kunnen maken tussen Chinese en Hollandse ijspret. Zijn conclusie: beide varianten zijn koud!

Verder laat Sonam ons regelmatig verbazen: zichzelf optrekken tot staan is ondertussen een (k)oud kunstje en de overstap van de bank naar de salontafel is inmiddels ook al gemaakt. Het wachten is nu op het ‘langslopen’…. Wie weet heeft hij dat volgende maand onder de knie. De flesjes gaan steeds sneller leeg en de luiers worden steeds voller. Met dat eerste zijn papa en mama heel blij, en met dat tweede…eigenlijk ook wel. Spelen in bad wordt steeds leuker, vooral nu blijkt dat de douche-slang uitstekend gebruikt kan worden om aan te gaan hangen! Nog even en hij vraagt papa of hij mag waterskiën!

In de huiskamer beginnen we langzaam wat voorzorgsmaatregelen te treffen tegen de grijpgrage handjes van onze kleine vriend. De CD-verzameling wordt tactisch geblokkeerd, de stenen ganzen uit de woonkamer zijn tijdelijk verbannen naar veiliger oorden en bordjes en kopjes worden steeds verder van de rand van de tafel af geschoven (net zo lang totdat ze bijna aan de andere kant van de tafel eraf vallen…). Het zal niet lang meer duren totdat het traphekje geïnstalleerd moet worden en de knip op de voor- en achterdeur moet….maar tot die tijd genieten wij en zo te zien ook Sonam van de dingen die hij allemaal wèl kan (en mag…)! En die guitige glimlach? Die verschijnt iedere dag bij het zien van zijn eerste flesje!

Het is een ongelofelijk cliché, maar we moeten er ons echt bij aansluiten: wat gaat de tijd toch snel! We zijn alweer bijna drie weken thuis en over een paar weken is het dan zover:

Sonams aankomstfeest-weekend! Graag willen we nog even een paar belangrijke dingen hierover kwijt:

- We houden beide dagen (zaterdag en zondag) open huis, vanaf 10.00 uur tot in de avond
- Natuurlijk zal Sonam soms slapen, maar het is voor ons niet te voorspellen wanneer…
- We zouden het fijn vinden als je via sonam_kamp@live.nl(GEEN spatie maar _ ) ons even laat weten OF en WANNEER we je mogen verwachten, zodat we voldoende lekkers in huis hebben
- Iedereen wordt blij van cadeautjes krijgen, maar voel je zeker niet verplicht! Alle e-mails, krabbels en kaarten zijn voor nu en voor later en prachtig aandenken voor Sonam
- Wil je toch graag iets geven, maar weet je niet goed wat of ben je bang dat Sonam het al heeft? Ons manneke is de afgelopen weken inderdaad al goed verwend en van "een envelopje" wordt Sonam altijd blij! Hij is immers dol op papier!

Tot snel allemaal!