Dag 11 - Een kind van China
Door: Michel
Blijf op de hoogte en volg Michel & Karen
09 Januari 2012 | China, Nanjing
Voor vele Chinezen is het een behoorlijk onwerkelijk tafereel: twee hele lange westerlingen (“dat zullen wel Nederlanders zijn…”) met één van hùn kinderen! Want voor de Chinezen geldt: eens een Chinees, altijd een Chinees! In een iets positievere formulering: als je in China geboren wordt, blijf je een kind van China! En natuurlijk hebben wij als “new born parents” na vijf dagen niet het recht om te zeggen dat dat niet zo is, maar in sommige situaties leidt het in onze ogen tot wat vreemde taferelen.
Zo stapten we vandaag voor ons hotel uit de bus, waarbij een hotelmedewerker direct Sonams voetjes vastpakte, om tamelijk streng duidelijk te maken dat we het niet konden maken hem zonder schoenen buiten te laten komen! Voor de volledigheid moeten we er dan wel even bij vermelden dat onze zoon “van China” kort tevoren in de bus zelf zijn schoentjes uitgetrapt had, het in die bus zeker 24 graden en buiten ruim boven 0 was en dat hij wel 8 (!) hele meters buiten, van de bus naar de hotellobby, gedragen moest worden! Hij zou er toch een zware verkoudheid aan over kunnen houden…
Afgelopen weekend troffen we een zakenman in de hotellift die prima Engels sprak (een uitzondering hier). Hij zag ons, keek naar Sonam en stelde het volgende vast: “Is it yours? He looks quite Chinese!” 10 punten! Je voelde echter dat hij wilde zeggen: “He can’t be yours, because he is Chinese!” Dit geeft maar aan dat adoptie hier allerminst als bekend wordt gezien. In Nederland zou je niet zomaar tegen een wildvreemde zo'n opmerking maken. Hier meent iedereen zich ermee te moeten en mogen bemoeien.
We laten het maar over ons heen komen. Er van uitgaande dat alle opmerkingen goed bedoeld zijn (het gaat immers over “kinderen van China”) geeft het wel rust als je je daar niet aan stoort. En mocht er een Chinees zijn die het er niet mee eens is: hij roept maar: wij verstaan hem toch niet!
Dit alles neemt echter niet weg dat we dolgraag zouden willen weten wat de mensen hier wèrkelijk vinden van het feit dat wij als rijke westerlingen enkele van hun kinderen meenemen naar de andere kant van de wereld. Het zal echter nauwelijks lukken om daar achter te komen: Chinezen zijn nou eenmaal Aziaten, hetgeen betekent dat zij overal vriendelijk met “yes”op zullen antwoorden, ook als ze eigenlijk keihard “no” bedoelen… We zullen zien hoe snel we ons kindje van China “nee” aan kunnen leren…
Zo stapten we vandaag voor ons hotel uit de bus, waarbij een hotelmedewerker direct Sonams voetjes vastpakte, om tamelijk streng duidelijk te maken dat we het niet konden maken hem zonder schoenen buiten te laten komen! Voor de volledigheid moeten we er dan wel even bij vermelden dat onze zoon “van China” kort tevoren in de bus zelf zijn schoentjes uitgetrapt had, het in die bus zeker 24 graden en buiten ruim boven 0 was en dat hij wel 8 (!) hele meters buiten, van de bus naar de hotellobby, gedragen moest worden! Hij zou er toch een zware verkoudheid aan over kunnen houden…
Afgelopen weekend troffen we een zakenman in de hotellift die prima Engels sprak (een uitzondering hier). Hij zag ons, keek naar Sonam en stelde het volgende vast: “Is it yours? He looks quite Chinese!” 10 punten! Je voelde echter dat hij wilde zeggen: “He can’t be yours, because he is Chinese!” Dit geeft maar aan dat adoptie hier allerminst als bekend wordt gezien. In Nederland zou je niet zomaar tegen een wildvreemde zo'n opmerking maken. Hier meent iedereen zich ermee te moeten en mogen bemoeien.
We laten het maar over ons heen komen. Er van uitgaande dat alle opmerkingen goed bedoeld zijn (het gaat immers over “kinderen van China”) geeft het wel rust als je je daar niet aan stoort. En mocht er een Chinees zijn die het er niet mee eens is: hij roept maar: wij verstaan hem toch niet!
Dit alles neemt echter niet weg dat we dolgraag zouden willen weten wat de mensen hier wèrkelijk vinden van het feit dat wij als rijke westerlingen enkele van hun kinderen meenemen naar de andere kant van de wereld. Het zal echter nauwelijks lukken om daar achter te komen: Chinezen zijn nou eenmaal Aziaten, hetgeen betekent dat zij overal vriendelijk met “yes”op zullen antwoorden, ook als ze eigenlijk keihard “no” bedoelen… We zullen zien hoe snel we ons kindje van China “nee” aan kunnen leren…
-
09 Januari 2012 - 17:38
Jeanne:
Lieve Karen, Michel en Sonam,
Leuk om jullie verhalen te lezen en foto's te zien. Zo krijgen we wel een indruk van jullie verblijf daar in China.
Ik blijf jullie op de voet volgen! Nog maar een flinke week en dan zijn jullie écht thuis!
lieve groeten van tante Jeanne en ome Kees -
09 Januari 2012 - 19:15
Anne-Marie:
Geweldig, jongens. Wat een belevenissen. Wat hebben jullie gegeten op de "ronde-tafel-foto" van vandaag. Het lijkt wel een soort hotpot, soepfondu of zo. En kan Sonam dan met jullie iets mee-eten aan tafel?
Geniet van de chinezen en vooral van jullie kleine grote man.
Liefs, Anne-Marie -
09 Januari 2012 - 19:33
Marlies:
Leuk om te lezen! Het lijkt me een vreemde gewaarwording, al die Chinezen die zich met je bemoeien... Hoewel.. Wat zouden wij doen in het omgekeerde geval??
Nog even volhouden!
-
09 Januari 2012 - 19:58
John, Liek En Kyan:
Heerlijk om jullie belevenissen weer te lezen ga hier strakjes vooral mee
door als jullie thuis zijn anders ga ik het nog missen.
Maar o o o denken jullie echt nog steeds dat het alleen de mensen in China zijn die
zich met jullie kleine schatje bemoeien. Sorry verkeerd gegokt want dat gaat hier gewoon verder
ik zal het bij enkele voorbeeldjes houden dus maak je borst maar nat.
-Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren dat ik na 3 weken de markt een keer bezocht.
Daar liep een mevrouw zo naar ons te kijken dat ze bijna tussen de tomaten belandde, het gebeurde net niet en dat was dan wel weer jammer.
-Al weer op de markt maar nu zeker een half jaar later:" Is die van jou "
Waarop ik antwoordde dat zie je toch wel hij lijkt sprekend op me.
-Waar ik dus echt kwaad over werd was een wildvreemde die de opmerking maakte dat
Kyan ons wel erg dankbaar moest zijn dat wij hem hadden geadopteerd. Ik heb toen gelijk gezegd
dat wij erg blij moesten zijn om hem te mogen adopteren en voor hem te zorgen.
Hij had er toch niet naar gevraagd om in deze situatie te zitten naar Nederland te komen en om bij ons te komen wonen. Zoals je ziet je hebt nog heel wat voor de boeg maar jullie
kennende komt dat ook goed. Ik heb jullie al zo vaak gezegd adoptie is een hele lange weg van hele hoge bergen en hele diepe dalen. Jullie hebben al veel bergen beklommen maar hier in Nederland liggen er ook nog hoor ze zijn alleen wat minder hoog dus dat wordt een makkie.
Veel liefs en geef Sonam van ons maar een dikke kus
John, Angelique en Kyan -
09 Januari 2012 - 20:11
Benno:
Tsja, die chinezen. Ach, gewoon flexibel blijven en over iets meer dan een week dan kunnen jullie fijn naar huis. Trouwens, die foto in dat restaurant, dat ziet er goed uit, mmmm. -
09 Januari 2012 - 20:47
Jeanet:
Ik denk dat jullie steeds minder reacties van de Chinezen zult krijgen. In de krant stond vandaag een foto van het station in Beijing: topdrukte door alle Chinezen die de komende tijd naar hun familie gaan. Veel bedrijven gaan na de 10e dicht om in februari weer open te gaan. De straten zullen uitgestorven zijn volgens de krant .....
Sonam lijkt me een heerlijk kereltje. Fantastisch om jullie zo gelukkig met hem te zien. Elke dag na het werk is de eerste gang naar de computer of er al een nieuw bericht (en foto's!) is. Erg leuk om zo te kunnen meeleven. Keep going!
-
10 Januari 2012 - 09:57
Linda:
Leuke foto's!
Sonam ziet er heel blij en gelukkig uit! (kan ook niet anders :))
Michel jij trouwens ook op de foto waar je Sonam de fles geeft, je hebt hem toch niet zelf opgedronken ;) -
10 Januari 2012 - 10:51
Marleen:
Hoi Karen en Michel,
Wat ontzettend leuk zeg, om jullie reisverslagen te lezen. Tja, lijkt me ook moeilijk als die Chinezen zo lastig doen. Maar ach, over een week ga je lekker naar huis en dan kunnen ze zich er lekker niet mee bemoeien! Wat een heerlijk ventje lijkt het mij, hij ziet er zo lief uit. Heb van de week jullie kaartje gehad.....prachtig! Echt ontroering! Geniet nog lekker daar in China, van het land, van elkaar en van jullie lieve zoon -
10 Januari 2012 - 15:21
Gerard Smits:
Hoi Michel en Karen,
Hier een berichtje van ons. Wat een mooi manneke hebben jullie gekregen.
Zo te zien genieten jullie er samen met Sonam van. Nog een fijne tijd in China
en we komen zeker in maart een bezoekje brengen, thuis in Waalwijk.
Groetjes, Gerard Karin Maaike en Nienke
P.S. Bedankt voor het leuke kaartje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
