Dag 6 - Poort naar de toekomst
Door: Michel
Blijf op de hoogte en volg Michel & Karen
05 Januari 2015 | China, Kunming
Wat een nacht! Sundy viel om 20:00 uur in slaap en liet pas om 5:50 uur even iets van zich horen. Reden: ze zat in de knoop met haar slaapzak. Daarna sliep ze gewoon weer verder...weliswaar niet lang, want 40 minuten later ging onze wekker!
Hoe je het ook wendt of keert: het was een absolute droomstart! Hopelijk zullen er nog veel van zulke rustige nachten volgen!
Waarom zo'n vroege start van de dag? Simpel: een vol programma. Om 8:45 uur stappen we weer het registratiekantoor binnen, waar we gisteren voor de overdracht zijn geweest. Ditmaal staat de ondertekening van de vele notariële akten op het programma. Dit lijkt een fluitje van de cent, en dat is het eigenlijk ook.
Helaas zijn we proefkonijn: sinds 1 januari heeft China weer eens een nieuw systeem ingevoerd, en voor de provincie Yunnan zijn wij de eersten die hier gebruik van mogen maken. Dit lijkt een eer, maar in werkelijkheid is het eerder een vervelende bijkomstigheid, vooral voor onze gids Angela. Nieuw betekent onbekend, dus duurt het een eeuwigheid voordat alle documenten correct opgesteld zijn. Het gebeuren neemt meer dan 2 uur (!) in beslag, terwijl een Spaans stel, dat vandaag voor dezelfde handeling onder de oude procedure op het kantoor arriveert, binnen 5 minuten weer buiten staat!
Sundy blijft al die tijd heel rustig, afgezien van af en toe zachtjes wat simmen. Ook papa en mama blijven de hele tijd rustig, doodeenvoudig omdat er verder niemand aanwezig is met wie we méér kunnen communiceren dan xie xie (dankjewel)....
Om 11:00 uur start de autorit naar Qujing (150 km), waarbij we in principe achter de mensen van het kindertehuis aan rijden. Al snel zijn we ze, zoals verwacht, uit het oog verloren...Na een uur krijgt Angela dan ook een telefoontje: waarom we bij de eettentjes doorgereden zijn, terwijl zij daar uitbundig stonden te zwaaien....Dat betekent dus: omkeren! En omdat het een tolweg is, houdt dat in: twee keer extra betalen. Ach ja, onze chauffeur draait er zijn hand niet voor om, alleen zijn bus. De lunch is typisch Chinees: van alles wat, in schaaltjes op een draaischijf in het midden van de tafel. Het is heerlijk! We zijn blij dat we probleemloos met chop sticks kunnen eten, want anders hadden we ons nu flink opgelaten gevoeld. Ook Sundy eet lekker mee: rijst (natuurlijk) en kleine stukjes Chinese kool. Vooral de kool gaat erin als koek. Nu snappen we wel dat ze tot nu toe gegroeid is als... precies!
Om 15:00 uur arriveren we eindelijk bij één van de vele politiebureaus van Qujing (meer dan 5 miljoen inwoners!), waar we de aanvraag indienen voor Sundy's Chinese paspoort. Sinds 1 januari 2015 moet in de provincie Yunnan deze aanvraag namelijk in de geboorteplaats gedaan worden, in plaats van in de hoofdstad Kunming. Ook hier zijn we de eersten die volgens deze nieuwe regel moeten handelen, dus dat duurt weer even...dat hebben wij weer! Zonder paspoort komt Sundy de provincie en straks het land niet uit, dus veel keuze hebben we niet...
Ons bezoekje aan het Liaokuo Park, de vindplaats van Sundy, is kort maar heftig. Het voelt vreemd zo dicht in de buurt te zijn van een piepklein plekje op deze aardbol, waar een gebeurtenis van 1½ jaar geleden zo bepalend zal worden voor de rest van ons leven. Even een emotioneel moment.
En er volgt er nog één: een bezoek aan het kindertehuis. De eerste indruk is goed: het pand ziet er aan de buitenkant goed uit, er is zelfs een buitenterrein met een groot speeltoestel. Binnen worden we opgewacht door een stuk of tien jonge kinderen en enkele nanny's. Het valt op dat er in de speelruimte geen speelgoed te bekennen is. In de slaapzaal staan ongeveer 50 bedjes. In driekwart hiervan ligt een klein kindje, te huilen, te wachten, te...we weten het even niet. Ook hier is geen speelgoed te zien. We vermoeden dat Sundy hier vele, vele uren doorgebracht heeft....
In gedachten verzonken verlaten we na een kwartiertje het gebouw en gaan we terug naar Kunming, waar we om 19:30 uur bij het hotel arriveren. Moe, een tikkie treurig denkend over Sundy's eerste 1½ jaar, maar ook opgelucht. Vanaf nu hopen we voor Sundy een zonnige toekomst op te kunnen bouwen.
Nog even terug naar het grote park van Qujing: de prachtige toegangspoort staat helaas in de steigers. Voor ons staat deze poort vanaf nu een beetje symbool voor het leven van Sundy: oorspronkelijk gebouwd op Chinese cultuur, ondergaat nu een grote verandering, om vervolgens in volle glorie te stralen. Een dergelijke verandering kost tijd. Hoeveel? Geen idee. Take your time girl...
Hoe je het ook wendt of keert: het was een absolute droomstart! Hopelijk zullen er nog veel van zulke rustige nachten volgen!
Waarom zo'n vroege start van de dag? Simpel: een vol programma. Om 8:45 uur stappen we weer het registratiekantoor binnen, waar we gisteren voor de overdracht zijn geweest. Ditmaal staat de ondertekening van de vele notariële akten op het programma. Dit lijkt een fluitje van de cent, en dat is het eigenlijk ook.
Helaas zijn we proefkonijn: sinds 1 januari heeft China weer eens een nieuw systeem ingevoerd, en voor de provincie Yunnan zijn wij de eersten die hier gebruik van mogen maken. Dit lijkt een eer, maar in werkelijkheid is het eerder een vervelende bijkomstigheid, vooral voor onze gids Angela. Nieuw betekent onbekend, dus duurt het een eeuwigheid voordat alle documenten correct opgesteld zijn. Het gebeuren neemt meer dan 2 uur (!) in beslag, terwijl een Spaans stel, dat vandaag voor dezelfde handeling onder de oude procedure op het kantoor arriveert, binnen 5 minuten weer buiten staat!
Sundy blijft al die tijd heel rustig, afgezien van af en toe zachtjes wat simmen. Ook papa en mama blijven de hele tijd rustig, doodeenvoudig omdat er verder niemand aanwezig is met wie we méér kunnen communiceren dan xie xie (dankjewel)....
Om 11:00 uur start de autorit naar Qujing (150 km), waarbij we in principe achter de mensen van het kindertehuis aan rijden. Al snel zijn we ze, zoals verwacht, uit het oog verloren...Na een uur krijgt Angela dan ook een telefoontje: waarom we bij de eettentjes doorgereden zijn, terwijl zij daar uitbundig stonden te zwaaien....Dat betekent dus: omkeren! En omdat het een tolweg is, houdt dat in: twee keer extra betalen. Ach ja, onze chauffeur draait er zijn hand niet voor om, alleen zijn bus. De lunch is typisch Chinees: van alles wat, in schaaltjes op een draaischijf in het midden van de tafel. Het is heerlijk! We zijn blij dat we probleemloos met chop sticks kunnen eten, want anders hadden we ons nu flink opgelaten gevoeld. Ook Sundy eet lekker mee: rijst (natuurlijk) en kleine stukjes Chinese kool. Vooral de kool gaat erin als koek. Nu snappen we wel dat ze tot nu toe gegroeid is als... precies!
Om 15:00 uur arriveren we eindelijk bij één van de vele politiebureaus van Qujing (meer dan 5 miljoen inwoners!), waar we de aanvraag indienen voor Sundy's Chinese paspoort. Sinds 1 januari 2015 moet in de provincie Yunnan deze aanvraag namelijk in de geboorteplaats gedaan worden, in plaats van in de hoofdstad Kunming. Ook hier zijn we de eersten die volgens deze nieuwe regel moeten handelen, dus dat duurt weer even...dat hebben wij weer! Zonder paspoort komt Sundy de provincie en straks het land niet uit, dus veel keuze hebben we niet...
Ons bezoekje aan het Liaokuo Park, de vindplaats van Sundy, is kort maar heftig. Het voelt vreemd zo dicht in de buurt te zijn van een piepklein plekje op deze aardbol, waar een gebeurtenis van 1½ jaar geleden zo bepalend zal worden voor de rest van ons leven. Even een emotioneel moment.
En er volgt er nog één: een bezoek aan het kindertehuis. De eerste indruk is goed: het pand ziet er aan de buitenkant goed uit, er is zelfs een buitenterrein met een groot speeltoestel. Binnen worden we opgewacht door een stuk of tien jonge kinderen en enkele nanny's. Het valt op dat er in de speelruimte geen speelgoed te bekennen is. In de slaapzaal staan ongeveer 50 bedjes. In driekwart hiervan ligt een klein kindje, te huilen, te wachten, te...we weten het even niet. Ook hier is geen speelgoed te zien. We vermoeden dat Sundy hier vele, vele uren doorgebracht heeft....
In gedachten verzonken verlaten we na een kwartiertje het gebouw en gaan we terug naar Kunming, waar we om 19:30 uur bij het hotel arriveren. Moe, een tikkie treurig denkend over Sundy's eerste 1½ jaar, maar ook opgelucht. Vanaf nu hopen we voor Sundy een zonnige toekomst op te kunnen bouwen.
Nog even terug naar het grote park van Qujing: de prachtige toegangspoort staat helaas in de steigers. Voor ons staat deze poort vanaf nu een beetje symbool voor het leven van Sundy: oorspronkelijk gebouwd op Chinese cultuur, ondergaat nu een grote verandering, om vervolgens in volle glorie te stralen. Een dergelijke verandering kost tijd. Hoeveel? Geen idee. Take your time girl...
-
05 Januari 2015 - 19:33
Martijn En Leontine Van Eersel:
Haha, Angela kennende zal ze wel lekker in de stress hebben gezeten vandaag! Wat raar trouwens dat je nu voor het paspoort naar de geboortestad moet, dan kunnen ze de overdracht toch ook beter daar gaan doen... Nu moeten alle kindjes die (vaak lange) reis drie keer maken! Lekker omslachtig... En gelijk ook een enorm drukke dag zo. Wel enorm fijn dat het met Sundy vandaag en afgelopen nacht zo goed ging! -
05 Januari 2015 - 20:28
Oma En Opa Waspik:
Wat prachtig om dat te zien en te lezen. Wat een schatje!
Wij kijken uit naar jullie terugkeer op Schiphol.
Geniet maar fijn met drietjes van alle moois en fijn samenzijn
met Sundy.
Groeten Opa en Oma uit Waspik -
05 Januari 2015 - 21:22
Marleen:
Wat een schatje is het zeg. En zie jullie eens stralen. Geniet er van! -
05 Januari 2015 - 22:16
Hans, Meddy,Vera:
Hallo Michel, Karin,
Wat mooi om jullie ervaringen te lezen en super dat alles zo vlotjes is verlopen! Wat n knappe meid, geniet van alle mooie momenten en Sonam kan volgens mij ook niet meer wachten op zijn zusje!!
Groetjes Hans, meddy, Vera en n pootje van Polle -
05 Januari 2015 - 22:26
Erik, Jessica, Yue Lin En Kai:
Tjonge heftig dagje zeg voor jullie allen zo. En inderdaad bijzonder dat het paspoort nu uit de geboortestad moet komen. Maar wel een extra mooie gelegenheid om er naar toe te gaan. En zoals Leontine al zegt zou het nog mooier zijn als de overdracht er dan ook plaats zou vinden. Nu de komende dagen rustig aan doen in Kunming. Lekker wennen aan elkaar. Hoe vindt Sonam het om papa en mama met zijn zusje te zien? ( via Skype)
Fijne dagen nog.
Groetjes van Jessica -
05 Januari 2015 - 22:27
Jeannette:
Zoals je het opschrijft, ik zie het helemaal voor me. Wat een zonnig meisje, de naam had niet mooier gekozen kunnen zijn. -
06 Januari 2015 - 00:05
Michèl :
Prachtig, élk kind verdient ouders zoals jullie zíjn.
#nism -
06 Januari 2015 - 11:18
Toine:
Hoe mooi kun je een jaar beginnen? Super gezinnetje. -
06 Januari 2015 - 15:44
Annemarie:
Brrr. alwéér kippevel bij het verhaal over het kindertehuis. Moest denken aan jullie pa en ma hier in Shanghai. Ook zoveel bedjes, ook geen speelgoed, ook liggen wachten, ook......zeg t maar. Nogmaals, brrrrrr.
Het is net alsof Sundy op die eerste foto wilt zeggen: "schiet nou maar op.... wat ben je toch aan t doen..... hup opschieten..."
-
06 Januari 2015 - 16:15
Bertha Kamp:
Wat mooi om te lezen hoe het met jullie daar gaat.
Een mooie dochter hebben jullie nu.
Het meisje ziet er stralend uit en gaat bij jullie een mooie toekomst te gemoed.
Doe daar maar lekker wennen aan elkaar en vooral geniet er van.
We wensen jullie allegoeds toe. -
06 Januari 2015 - 17:13
Christine En Arjen:
als eerste nog de beste wensen en van harte met jullie dochter
groetjes de buurtjes -
06 Januari 2015 - 21:02
Marije En Roel:
Wat fijn dat Sundy voortaan bij jullie hoort! Snap dat het emotioneel was, maar ook belangrijk denk ik. Veel liefs!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
