Zus en zo

Hoe lang is negen weken? Moeilijk te zeggen... Aan de ene kant vliegt de tijd. De mooie belevenissen tijdens ons verblijf in China en het warme welkom op Schiphol lijken nog maar kort geleden. Maar als we alle grote en kleine gebeurtenissen sinds die tijd bij elkaar optellen, dan lijken het wel negen maanden! Zeker als we naar Sundy kijken!

Onze kleine meid (want dat is ze intussen ook ècht geworden) heeft duidelijk haar plaatsje in huize Kamp veroverd. Aan de keukentafel en op de bank, in de kinderwagen en het autostoeltje, in de fietskar en aan papa's hand, maar bovenal in ons hart!
Iedere ochtend begroet ze ons vanuit haar bedje met een stralende glimlach, waarbij ze haar armpjes meestal direct vrolijk uitsteekt om zo snel mogelijk met een droge luier aan een zonnige nieuwe dag te kunnen beginnen. Gretig kijkt ze toe als we haar ochtendpap maken, en nog gretiger hapt ze toe als het eerste lepeltje binnen haar bereik komt!
In de box weet ze zich nog wel te vermaken, maar ze heeft inmiddels ontdekt dat er een veel leukere bezigheid bestaat: lopen! En als er geen hand van papa of mama in de buurt is, biedt een beetje durf inmiddels ook voldoende steun: van de bank naar de tafel, van de tafel naar de deur en dan doorstoten naar Sonams speeltafeltje...tenminste, als grote broer daar niet toevallig al staat...Sonam wil immers nogal eens letterlijk voor obstakel spelen. Aandacht, ruimte en speelgoed delen is voor ons 4-jarig jochie een hele kunst...

Hoewel het misschien wat vreemd klinkt, lijkt het net alsof Sundy het minst van ons vieren aan haar nieuwe leventje hoeft te wennen. Papa en mama zoeken naar de beste manieren om de twee spruiten aandacht en ruimte te geven, zonder de boel in een chaos te laten veranderen. Sonam zoekt naar de beste manier om zijn eerder verworven plekkie en spulletjes te behouden, zonder zijn zusje èn zijn doekje een seconde uit het oog te verliezen. En Sundy? Die zoekt gewoon een lepeltje of een bakje om lekker mee op de tafel te tikken! Wat kan het leven toch lekker simpel zijn!!

Tussen alle persoonlijke en gezamenlijke zoektochten door, vinden we zeker ook prima ontspanningsmogelijkheden. Sundy heeft vanuit de rugzakdrager al menig maal de Loonse en Drunense Duinen verkend, Sonam wordt steeds handiger op zijn fietsje en inmiddels is ook de duofunctie van de fietskar van pas gekomen. In het kader van de inburgering heeft Sundy al kennisgemaakt met de Noordzee het pannenkoekenhuis, en zelfs het fenomeen "afhaalchinees" is haar niet vreemd meer.
Intussen heeft Sonam letterlijk en figuurlijk de weg naar school gevonden: een grote stap in deze voor hem toch al heftige periode. Binnenkort zal zijn zusje haar eerste bezoek gaan brengen aan het kinderdagverblijf. We vinden het best spannend hoe ze dat zal ervaren. Hopelijk geniet ze daar net zoals ze dat op dit moment thuis doet: met glinsterende ogen en een lieve glimlach!