De eerste week thuis

Wat een heerlijke week hebben we samen beleefd! Sundy lijkt zich al helemaal thuis te voelen tussen haar speelgoedjes. De paarse, roze en oranje stapelbakjes zijn favoriet: niet zozeer om te stapelen, maar om tussen de spijltjes door uit haar box te gooien…en daarna weer eigenhandig terug de box in te trekken.
Haar grootste hobby: eten! Zodra Sundy het idee heeft dat er iets te knabbelen valt, doet ze alle moeite om zo snel mogelijk te laten blijken dat ze lekkere trek heeft. Zeg maar de welbekende “tien kleine vingertjes die graaien naar een koek”. Maar het blijft niet alleen bij grijpgrage handjes…zodra ze de kans krijgt, probeert ze aan de hand van papa of mama te lopen in de richting van…de keuken! Waarom? Daar is altijd wat te eten!
Nu de jet lag voorbij is, heeft Sundy haar slaaptijden nu al geweldig aangepast aan onze en Sonams klok. En daarbij: ze huilt eigenlijk nauwelijks! ’s Ochtends laat ze soms met een zacht ge-hum van zich horen, soms zit ze al een tijdje stilletjes rechtop in bed, te spelen met een doekje of een boekje. Het is werkelijk ongelofelijk om te ervaren hoe dit kleine meisje zich hier zo snel op haar gemak voelt.

En Sonam? Onze “grote jongen” doet zijn uiterste best om de komst van zijn zusje leuk te vinden, maar het valt voor hem niet mee. Het is ook een hele verantwoordelijkheid voor zo’n jochie: een onbekend meisje in de gaten houden, corrigeren, voorzichtig over de haartjes aaien, en bezig houden met knuffeldoekjes, terwijl papa en mama ook nog van je verwachten dat je nog steeds gewoon je bordje leeg eet, je knuffelbeer op de aanrecht laat staan, je jasje aan de kapstok hangt en niet op de bank springt! En natuurlijk: accepteert dat papa en mama niet meer al hun aandacht op jou kunnen richten…it’s a hard life! Ach, nog een paar weken, en dan mag-ie naar school…

En terwijl Sonam en Sundy druk bezig zijn met leren, proberen, accepteren en improviseren, doen papa en mama dat ook. Misschien wat meer doordacht, misschien ook wel niet…Genieten doen we in elk geval! Niet alleen van onze kinderen (het klinkt nog wat onwennig…), maar ook van alle belangstelling, kaartjes, telefoontjes, felicitaties en cadeaus die we uit allerlei hoeken mogen ontvangen. Bij deze willen we hier iedereen dan ook enorm voor bedanken!

Het plan is om de komende maanden zo af en toe een update te geven van Sundy’s en onze belevenissen. Uit ervaring weten we inmiddels echter ook dat dergelijke plannen wel eens kunnen wijzigen…Hoe dan ook: we vinden het ontzettend leuk dat je deze weblog tot nu toe gevolgd hebt!