De eerste week thuis
Door: Michel
Blijf op de hoogte en volg Michel & Karen
26 Januari 2015 | Nederland, Waalwijk
Wat een heerlijke week hebben we samen beleefd! Sundy lijkt zich al helemaal thuis te voelen tussen haar speelgoedjes. De paarse, roze en oranje stapelbakjes zijn favoriet: niet zozeer om te stapelen, maar om tussen de spijltjes door uit haar box te gooien…en daarna weer eigenhandig terug de box in te trekken.
Haar grootste hobby: eten! Zodra Sundy het idee heeft dat er iets te knabbelen valt, doet ze alle moeite om zo snel mogelijk te laten blijken dat ze lekkere trek heeft. Zeg maar de welbekende “tien kleine vingertjes die graaien naar een koek”. Maar het blijft niet alleen bij grijpgrage handjes…zodra ze de kans krijgt, probeert ze aan de hand van papa of mama te lopen in de richting van…de keuken! Waarom? Daar is altijd wat te eten!
Nu de jet lag voorbij is, heeft Sundy haar slaaptijden nu al geweldig aangepast aan onze en Sonams klok. En daarbij: ze huilt eigenlijk nauwelijks! ’s Ochtends laat ze soms met een zacht ge-hum van zich horen, soms zit ze al een tijdje stilletjes rechtop in bed, te spelen met een doekje of een boekje. Het is werkelijk ongelofelijk om te ervaren hoe dit kleine meisje zich hier zo snel op haar gemak voelt.
En Sonam? Onze “grote jongen” doet zijn uiterste best om de komst van zijn zusje leuk te vinden, maar het valt voor hem niet mee. Het is ook een hele verantwoordelijkheid voor zo’n jochie: een onbekend meisje in de gaten houden, corrigeren, voorzichtig over de haartjes aaien, en bezig houden met knuffeldoekjes, terwijl papa en mama ook nog van je verwachten dat je nog steeds gewoon je bordje leeg eet, je knuffelbeer op de aanrecht laat staan, je jasje aan de kapstok hangt en niet op de bank springt! En natuurlijk: accepteert dat papa en mama niet meer al hun aandacht op jou kunnen richten…it’s a hard life! Ach, nog een paar weken, en dan mag-ie naar school…
En terwijl Sonam en Sundy druk bezig zijn met leren, proberen, accepteren en improviseren, doen papa en mama dat ook. Misschien wat meer doordacht, misschien ook wel niet…Genieten doen we in elk geval! Niet alleen van onze kinderen (het klinkt nog wat onwennig…), maar ook van alle belangstelling, kaartjes, telefoontjes, felicitaties en cadeaus die we uit allerlei hoeken mogen ontvangen. Bij deze willen we hier iedereen dan ook enorm voor bedanken!
Het plan is om de komende maanden zo af en toe een update te geven van Sundy’s en onze belevenissen. Uit ervaring weten we inmiddels echter ook dat dergelijke plannen wel eens kunnen wijzigen…Hoe dan ook: we vinden het ontzettend leuk dat je deze weblog tot nu toe gevolgd hebt!
Haar grootste hobby: eten! Zodra Sundy het idee heeft dat er iets te knabbelen valt, doet ze alle moeite om zo snel mogelijk te laten blijken dat ze lekkere trek heeft. Zeg maar de welbekende “tien kleine vingertjes die graaien naar een koek”. Maar het blijft niet alleen bij grijpgrage handjes…zodra ze de kans krijgt, probeert ze aan de hand van papa of mama te lopen in de richting van…de keuken! Waarom? Daar is altijd wat te eten!
Nu de jet lag voorbij is, heeft Sundy haar slaaptijden nu al geweldig aangepast aan onze en Sonams klok. En daarbij: ze huilt eigenlijk nauwelijks! ’s Ochtends laat ze soms met een zacht ge-hum van zich horen, soms zit ze al een tijdje stilletjes rechtop in bed, te spelen met een doekje of een boekje. Het is werkelijk ongelofelijk om te ervaren hoe dit kleine meisje zich hier zo snel op haar gemak voelt.
En Sonam? Onze “grote jongen” doet zijn uiterste best om de komst van zijn zusje leuk te vinden, maar het valt voor hem niet mee. Het is ook een hele verantwoordelijkheid voor zo’n jochie: een onbekend meisje in de gaten houden, corrigeren, voorzichtig over de haartjes aaien, en bezig houden met knuffeldoekjes, terwijl papa en mama ook nog van je verwachten dat je nog steeds gewoon je bordje leeg eet, je knuffelbeer op de aanrecht laat staan, je jasje aan de kapstok hangt en niet op de bank springt! En natuurlijk: accepteert dat papa en mama niet meer al hun aandacht op jou kunnen richten…it’s a hard life! Ach, nog een paar weken, en dan mag-ie naar school…
En terwijl Sonam en Sundy druk bezig zijn met leren, proberen, accepteren en improviseren, doen papa en mama dat ook. Misschien wat meer doordacht, misschien ook wel niet…Genieten doen we in elk geval! Niet alleen van onze kinderen (het klinkt nog wat onwennig…), maar ook van alle belangstelling, kaartjes, telefoontjes, felicitaties en cadeaus die we uit allerlei hoeken mogen ontvangen. Bij deze willen we hier iedereen dan ook enorm voor bedanken!
Het plan is om de komende maanden zo af en toe een update te geven van Sundy’s en onze belevenissen. Uit ervaring weten we inmiddels echter ook dat dergelijke plannen wel eens kunnen wijzigen…Hoe dan ook: we vinden het ontzettend leuk dat je deze weblog tot nu toe gevolgd hebt!
-
26 Januari 2015 - 23:43
Bianca Pruijssers :
Ik vond het geweldig om julliw verhalen te volgen. Heel bijzonder.
Dank je wel dat jullie dat met ons hebt wijlen delen.
Groetjes Bianca -
27 Januari 2015 - 01:49
Anne-marie:
wat goed om te horen dat Sundy zich thuis voelt!!!! Maar ja.... bedenk eens even wat ze de laatste maand allemaal heft meegemaakt. Hoe jong ze ook is, het moet wel invloed op haar humeur hebben. Dat ze nu in geode handen is, geeft haar veel vertrouwen. Dat is mooi. Voor haarzelf, voor jullie. VEEL GELUK!!!!!
-
27 Januari 2015 - 11:14
Andy:
Hier krijg je toch tranen van in je ogen, zo mooi. Ik zie die koppies al helemaal voor me op het vliegveld, ontroerend. Geniet met jullie mooie gezinnetje, heel veel geluk saampjes.
groetjes Andy
ps ik lees graag nog hoe het de komende tijd gaat -
27 Januari 2015 - 11:34
Imelda:
Mooie verhalen, heel leuk om te lezen allemaal. Herkenbaar ook. Het is wat voor de grote broers. Hier ook.
Voor ons nog maar de tweede dag dat onze dochter bj ons is.
Groetjes van Imelda en Roel, en onze drie kanjers (wachtgroep adoptie uit China denk ik)
-
27 Januari 2015 - 14:57
Tiny En Jopie:
wat hebben we genoten van jullie reisverhalen en nu weer te horen dat het zo goed met jullie alle 4 gaat. Ga genieten van het normale leven en heel veel geluk. -
27 Januari 2015 - 15:39
Bertha Kamp:
Hoi Miche len Karen.
wat hebben we genoten van jullie belevenissen daar.
En nu te mogen vernemen dat zo goed gaat met jullie alle vier.
Veel plezier en vooral veel geluk voor jullie allemaal. -
27 Januari 2015 - 18:12
Jo ,Oma Van Quinn.:
Wat fijn ,dat de kleine Sundy het zo goed doet.Ze heeft ook een groot voorbeeld van Sonam he.
ik geniet steeds weer met volle teugen ,van jullie verhalen.
Zo herkenbaar.
Wens jullie als gezinnetje heel veel geluk toe.
zal beslist nog eens wat horen ,over hoe het gaat met jullie geweldige kids.
nogmaals Bedankt ,dat ik mocht meegenieten ,van jullie reis ,om Sundy op te halen.
Heel veel groetjes en een knuffel voor de kids.
-
28 Januari 2015 - 10:47
Leontine Van Eersel:
Wat een geweldige traktatie! Echt heel leuk gedaan!!
-
28 Januari 2015 - 18:34
Marije En Roel:
Hoi wat geweldig dat jullie zo'n fijne eerste week hebben gehad! Ik kan het aan de foto's wel zien aan de foto's! Dikke kus marije
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
