Dag 11 - Sleeping beauty
Door: Michel
Blijf op de hoogte en volg Michel & Karen
10 Januari 2015 | China, Peking
Afgelopen nacht begon niet al te best. Door haar verkoudheid moest Sundy stevig hoesten. Hierdoor werd ze wakker en begon ze te huilen. Na 5 minuten viel ze dan weer in slaap, waarna dit ritueel zich ieder kwartier herhaalde. Wij vreesden een hele lange nacht en begonnen al visioenen te krijgen over slapen onder 6 kussens, slapen op de gang van het hotel of de komende dag rondlopen met wallen onder de ogen van hier tot Tokyo (ja, ook hiervandaan is dat nog altijd vrij ver weg...) Om 0:15 uur had Sundy er zelf blijkbaar ook genoeg van, want na die tijd hebben we haar niet meer gehoord. We vermoeden echter wel dat ze de hele nacht rechtop in haar bedje heeft zitten slapen....Misschien was dat de remedie tegen het hoesten.
Bij het ontbijt heeft Sundy geen honger: geen rijst, geen noodles. Oké, dan niet. Een paar stukjes muffin vindt ze voor vandaag voldoende. We nemen maar een flesje melk voor haar mee, zodat ze daar straks op het vliegveld lekker van kan genieten.
Hoewel Angela gisteravond aangegeven had vanochtend al heel vroeg richting vliegveld te moeten vertrekken, zien we haar om 9:15 uur pas uitchecken. Vreemd...Er blijkt ineens weer een extra vlucht te zijn waar ze mee mee kan... Raar verhaal, maar naar ons idee wel typerend voor Angela. Ze is ontzettend behulpzaam op allerlei vlakken, maar vooraf goed plannen en duidelijk communiceren zijn niet haar sterkste kanten... We hebben de afgelopen week in ieder geval veel profijt van haar gehad.
Nu kunnen we dus weer gezamenlijk naar het vliegveld reizen. Ideaal voor ons, want Angela checkt voor ons in en voorkomt daarmee dat we voor het te veel aan kilo's bij moeten betalen... Het valt namelijk niet mee om met drie personen gezamenlijk slechts 40 kilo aan ruimbagage mee te nemen. Sundy heeft immers geen eigen stoel, en daarmee geen recht op eigen bagage... We nemen afscheid van Angela, van Kunming en van de provincie Yunnan. We hopen hier zeker nog eens terug te komen, samen met Sundy en Sonam.
De reis naar Beijing verloopt fantastisch. Hoewel Sundy in de auto en op het vliegveld al bijna continu geslapen heeft, lijkt ze ook voor deze drie uur durende vlucht een afspraak met Klaas Vaak te hebben gemaakt. Afgezien van wat korte onderbrekingen slaapt ze het hele traject. Zelfs daarna, bij de bagageband en in het busje naar het hotel presteert dit dametje het om te slapen.
Op het vliegveld van Beijing worden we weer door Amber opgehaald. We besluiten na aankomst in het Radisson Blu hotel direct de benodigde papieren voor Sundy's visum in te vullen, zodat we de komende vier dagen geen verdere verplichtingen hebben. Ook daarbij heeft Sundy moeite haar ogen open te houden. Oké, deze papierwinkel is ook wel wat slaapverwekkend...
Tot slot maar weer eens naar de Pizza Hut. Vreemd dat ze ons hier nog geen vaste-klanten-kaart aangeboden hebben... Sundy blijkt geen zin te hebben in spaghetti. In plaats daarvan...valt ze bijna...in slaap! Wat ons betreft had Klaas vandaag best wat minder Vaak mogen komen! Pas bij het toetje leeft ze op. Da's niet zo gek, want papa geeft haar een heleboel zoete hapjes!
Net als in 2012 hebben we besloten om in het hotel een Royal Club-kamer te nemen: ongeveer 2 keer zo groot als een standaard kamer, met een bankje, een fauteuil, een douche en een bad, en gewoon wat meer vrije ruimte. Dit is luxe, maar aangezien we hier nog 7 dagen met ons drietjes zullen vertoeven, zullen we er zeker van genieten.
Bij het ontbijt heeft Sundy geen honger: geen rijst, geen noodles. Oké, dan niet. Een paar stukjes muffin vindt ze voor vandaag voldoende. We nemen maar een flesje melk voor haar mee, zodat ze daar straks op het vliegveld lekker van kan genieten.
Hoewel Angela gisteravond aangegeven had vanochtend al heel vroeg richting vliegveld te moeten vertrekken, zien we haar om 9:15 uur pas uitchecken. Vreemd...Er blijkt ineens weer een extra vlucht te zijn waar ze mee mee kan... Raar verhaal, maar naar ons idee wel typerend voor Angela. Ze is ontzettend behulpzaam op allerlei vlakken, maar vooraf goed plannen en duidelijk communiceren zijn niet haar sterkste kanten... We hebben de afgelopen week in ieder geval veel profijt van haar gehad.
Nu kunnen we dus weer gezamenlijk naar het vliegveld reizen. Ideaal voor ons, want Angela checkt voor ons in en voorkomt daarmee dat we voor het te veel aan kilo's bij moeten betalen... Het valt namelijk niet mee om met drie personen gezamenlijk slechts 40 kilo aan ruimbagage mee te nemen. Sundy heeft immers geen eigen stoel, en daarmee geen recht op eigen bagage... We nemen afscheid van Angela, van Kunming en van de provincie Yunnan. We hopen hier zeker nog eens terug te komen, samen met Sundy en Sonam.
De reis naar Beijing verloopt fantastisch. Hoewel Sundy in de auto en op het vliegveld al bijna continu geslapen heeft, lijkt ze ook voor deze drie uur durende vlucht een afspraak met Klaas Vaak te hebben gemaakt. Afgezien van wat korte onderbrekingen slaapt ze het hele traject. Zelfs daarna, bij de bagageband en in het busje naar het hotel presteert dit dametje het om te slapen.
Op het vliegveld van Beijing worden we weer door Amber opgehaald. We besluiten na aankomst in het Radisson Blu hotel direct de benodigde papieren voor Sundy's visum in te vullen, zodat we de komende vier dagen geen verdere verplichtingen hebben. Ook daarbij heeft Sundy moeite haar ogen open te houden. Oké, deze papierwinkel is ook wel wat slaapverwekkend...
Tot slot maar weer eens naar de Pizza Hut. Vreemd dat ze ons hier nog geen vaste-klanten-kaart aangeboden hebben... Sundy blijkt geen zin te hebben in spaghetti. In plaats daarvan...valt ze bijna...in slaap! Wat ons betreft had Klaas vandaag best wat minder Vaak mogen komen! Pas bij het toetje leeft ze op. Da's niet zo gek, want papa geeft haar een heleboel zoete hapjes!
Net als in 2012 hebben we besloten om in het hotel een Royal Club-kamer te nemen: ongeveer 2 keer zo groot als een standaard kamer, met een bankje, een fauteuil, een douche en een bad, en gewoon wat meer vrije ruimte. Dit is luxe, maar aangezien we hier nog 7 dagen met ons drietjes zullen vertoeven, zullen we er zeker van genieten.
-
10 Januari 2015 - 17:52
Jo ,Oma Van Quinn.:
fijn dat jullie al in Beijing zijn.
Een stap dichterbij ,het thuisfront.
mooie foto,s hebben jullie geplaatst.
Fijne dagen nog.
hopelijk verloopt alles goed.
groetjes Oma van Quinn -
10 Januari 2015 - 18:22
Angelique:
Zo te lezen is jullie vlucht goed gegaan. En oke Sundy heeft dan misschien wel bijna de hele tijd geslapen maar `t is wel lekker rustig. Beter een lief slapend meisje dan een huilend kindje wat alle aandacht trekt van het gehele vliegtuig lijkt me.
Veel plezier in Beijing
Liefs van ons -
10 Januari 2015 - 19:49
Monique:
Het blijft leuk om jullie belevenissen te volgen! Bijzonder om te lezen hoe Sundy langzaam ontdooit bij jullie. Geniet nog even van de laatste week in China, Sonam zit vast met smart op jullie te wachten! -
10 Januari 2015 - 21:43
Jeanet:
Waarom verbaast me dat niet van de bagage???? Een deja-vu?
Is het niet bijzonder dat Sundy, ondanks dat ze verkouden is, zo lief is? Terwijl haar leventje toch behoorlijk op de kop is gezet.
Nog fijne dagen in Beijing. -
10 Januari 2015 - 22:59
Peter, Annemarie En Wu Ping:
Wat fijn dat jullie weer in Beijing zijn. We hopen dat jullie daar weer een heerlijke tijd hebben! Geniet van elkaar en van het heerlijke hotel! -
11 Januari 2015 - 20:04
Joost En Wilma:
Hoi, hoi, lieve oud buurtjes. Wij typen nu vanaf kempenlandlaan 11, ja,ja! Doe de groeten aan annemarie want we horen dat ze bij jullie is. Wat ontzettend leuk om van jullie te lezen en te horen en dat met de aanvulling van je vader en moeder. Fijn dat het nu wat beter gaat, het komt gewoon goed daar hebben wij alle vertrouwen in. Er staat wat klaar hier om op te proosten, wij gaan aan de koffie. Dikke knuffel voor alle drie en tot snel in Nederland, goede terugreis! Joost & Wilma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
