Dag 19 - Iets te vier-en...

Hoewel deze dag letterlijk een vliegende start heeft, weten we van te voren dat het, als gevolg van het tijdsverschil, een lange dag zal gaan worden. En een hele bijzondere dag! Sinds 2012 is 18 januari voor ons al speciaal, omdat Sonam op die dag samen met ons naar Nederland kwam. Nu, precies drie jaar later, zullen we weer op Schiphol landen, samen met Sundy.

Afgezien van de vertraging verloopt de vlucht verder voorspoedig. China Southern heeft helaas niet besloten om de beenruimte in vliegtuigen per 1 januari te vergroten, het film- en muziekaanbod is nog onveranderd matig en een warme maaltijd om 2:30 uur lijkt ons wat vreemd, maar ach…Sundy slaapt, en daar zijn we ontzettend blij om. Onze medepassagiers waarschijnlijk ook, want bij de paspoortcontrole zagen we om ons heen enkele angstige gezichten van mensen die vreesden voor een vlucht in gezelschap van een wild krijsend kind… Achteraf kunnen deze reisgenoten opgelucht ademhalen. Sommigen ontdekken pas op Schiphol dat er een klein meisje in hun midden heeft gezeten. Zo zijn de reis en de tijd als het ware omgevlogen…

Ondanks de lage temperaturen in regenachtig Nederland, wacht ons op Schiphol een warm welkom. Sonam mag samen met oma voorbij de douane, waar hij ons bij de bagageband opwacht. Zoals verwacht kijkt hij wat onwennig naar “dat kleine meisje bij mama in de buikdrager”. Hoewel hij het niet letterlijk uitspreekt, zie je hem vragen: “Is dat vanaf nu mijn zusje?”. Natuurlijk weet Sonam al maanden dat hij “grote broer” zal gaan worden, maar op het moment supreme lijkt hij dit even vergeten te zijn. Dan volgt het eerste momentje ècht met ons vieren: heel bijzonder…
Het is werkelijk fantastisch om, op dit “onmogelijk vroege tijdstip” (zondagochtend 6:00 uur), zo door familie en vrienden met open armen verwelkomd te worden. Dit maakt de beleving extra speciaal. We genieten dan ook met volle teugen, terwijl we ons ontspannen in het zonnetje laten zetten en Sundy zich rustig door iedereen laat bekijken. Hoewel ze zich de afgelopen dagen bij ons aardig thuis leek te voelen, kijkt ze nu weer even de kat uit de boom. Een begrijpelijke reactie, wanneer er onverwacht allerlei onbekende mensen op je duiken…

Na de autorit naar het zuiden wacht de echte thuiskomst. Voor ons bekend en vertrouwd terrein, voor Sundy een compleet nieuwe omgeving die ze de komende jaren zal leren kennen. We zullen alle vier echter de komende tijd moeten wennen: papa en mama aan “het gezin van vier”, Sonam aan zijn kleine zusje en Sundy aan….ja, waaraan eigenlijk niet? Noem het maar een “wen-wen”-situatie. We gaan onze uiterste best doen om er voor de toekomst voor ons allemaal een absolute “win-win”-situatie van te maken!