Dag 9 - De lachende Boeddha

De afgelopen week hebben we heel weinig geslapen, maar dat komt niet doordat Sundy ons wakker houdt. Ook vandaag laat ze pas om 6:20 uur van zich horen. En na een flesje melk valt ze weer opnieuw in slaap, waarna om 7:00 uur onze wekker gaat. Oké, het is geen uitslapen, maar nachten kunnen ook heel anders verlopen...

Nee, onze nachten zijn kort, omdat we iedere dag pas na 1:00 uur de tablet af weten te sluiten, zo verslavend is het schrijven voor de weblog! Hoe dat komt? Omdat we van zoveel mensen zulke geweldige reacties terug mogen ontvangen! Het is hartverwarmend om deze berichtjes te lezen en te zien dat er zo veel mensen met ons mee genieten!
Kort samengevat zou het er dus op neerkomen dat jullie, lezers, ons korte nachten bezorgen, maar iets klopt er niet in deze redenering...
We laten jullie gewoon heel graag onze reis meebeleven!

Na de relatieve rustdag van gisteren is er vandaag weer behoefte aan wat meer actie. Misschien niet zozeer bij Sundy, maar wel bij ons. En omdat we gemerkt hebben dat Sundy zich buiten het hotel beter lijkt te voelen dan op de kamer, kiezen we ervoor voorlopig ons eigen plan te trekken, tenzij Sundy natuurlijk laat blijken rechtsomkeert te willen maken.
Voor deze ochtend staat de Qiongzhusi Tempel op het programma, een grote boeddhistische tempel in de heuvels ten noordwesten van Kunming. Het is een tip van Angela, en ze gaat zelf graag mee. De taxirit er naartoe is volgens Angela een uitdaging op zich, maar achteraf begrijpen we totaal niet waarom. De weg is breed, prima geasfalteerd en nauwelijks steil te noemen. Blijkbaar heeft Angela, die uit Beijing komt, totaal geen bergervaring...

De tempel is ronduit prachtig. Het is er zeer rustig, er zijn geen (Chinese) toeristen en er verblijven slechts tien monniken. Hier en daar ontdekken we nog wat mensen die er wat werken, rondhangen of komen bidden, maar veel zijn het er niet. Mede door de gebrande wierook hangt er een mystieke sfeer. Als even later de zon doorbreekt, komen de vele kleuren van het tempelcomplex prachtig op.
Naast de vele gouden Boeddha-beelden in de hoofdgebouwen, zijn er 500 levensgrote beschilderde stenen beelden te zien. Omdat deze vrij echt lijken, is Sundy hier niet zo van gecharmeerd. Daarom blijft ze samen met papa buiten. En omdat er zo veel moois te zien is , is dat zeker geen straf.

Na 2 uur verlaten we het complex en gaan we terug naar het hotel. Sundy wil maar één ding: slapen! Eerst in de rugzakdrager, dan in de auto, en tenslotte in haar bedje. Als ze om 15:30 uur wakker wordt, blijkt ze helaas weer koorts te hebben. We geven haar een pilletje en gaan na een tijdje nog even de stad in. Sundy kan immers niet de hele dag slapen, en tot nu toe bleek buitenlucht het beste medicijn.

We dwalen even door een oud stukje Kunming, dat volledig opgeknapt wordt tot een nieuwbouwwijkje in traditionele stijl. Een goed project dat er over enkele jaren absoluut mooi uit kan zien. In het verleden hebben we in soortgelijke wijkjes in andere steden immers ook grote sloophamers gezien...
De dag wordt maar weer afgesloten bij de Pizza Hut. Met Sundy bij ons durven we het gewoonweg niet zo goed aan om elders te gaan eten. Jammer, hopelijk kunnen we volgende week in Beijing wat meer variëren.

Hoewel Sundy nog niet helemaal lekker in haar vel lijkt te zitten, heeft ze ons vandaag getrakteerd op het mooiste wat er is: haar eerste echte lachje! Het is werkelijk ongelooflijk mooi om te zien hoe dit kleine meisje langzaam ontdooit en zo'n warme glimlach in huis blijkt te hebben. We hopen dat er nog veel, heel veel mogen volgen!